cool

วันที่ 18 วันนี้ตื่นแต่ตีห้าครึ่งมานั่งทำโบรชัวร์ต่อจนเสร็จ แล้วก็ขนของไปที่แสดงผลงานตอนแปดโมงครึ่ง ไปกันแบบบ้าหอบฟางมาก โน้ตบุคสาม เคสพีซีหนึ่ง ไปเซตกันสถานที่จริงกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบห้าโมงเช้าแล้ว ทำเสร็จแล้วก็ต้องคอยเฝ้าของกันดีๆเพราะมูลค่ารวมของทรัพย์สิน ในบูทนี่ตกแสนกว่าๆเลย หายไปมีร้องให้แน่ ช่วงแรกๆก็มีแต่เด็กเดินผ่านไปผ่านมาเห็นโปสเตอร์แล้วก็เดินผ่านเพราะไม่เข้าใจ แล้วพวกผมก็ไม่ให้เล่นคอมด้วย มีที่ไหนเห็นคอมจะขอเล่นเกมอย่างเดียวเลย ทีนี่พอกรรมการมาให้คะแนนเครียดเลย พี่ก็อบก็รับหน้าที่ตอบคำถามคนเดียว เพราะผมไม่ใช่เจ้าของผลงานจะตอบได้ไง ฮ่าๆๆ สรุปแล้วกรรมการมีสามท่านแต่มาตรวจแค่สองท่านเองไม่รู้อีกท่านหายไปไหน ตอนบ่ายเริ่มเซ็ง เลยขอพี่ก็อบออกไปเดินเล่นดูว่ามีงานอะไรบ้าง เพราะงานนี้จัดอยูในงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ของมช. เดินวนไปวนมารอบคณะวิทยาศาตร์ แล้วก็แวะถ่ายรูปบ้างแต่ถ่ายได้ไม่ค่อยเยอะ เพราะฝนมันตกพรำๆกลัวกล้องจะพัง ไม่กล้าเอาออกมาถ่าย ตกเย็นก็เก็บของกลับที่พัก แล้วผมก็แยกกลับพี่ก็อบไปส่งเพื่อนๆที่จะกลับกันก่อน เพราะเค้าลางานกันมาได้แค่สองวัน ก่อนกลับก็ไปแวะซื้อของฝากที่ตลาดวโรรส ซึ่งน้ำไม่ท่วมแล้ว แต่ยังแฉะอยู่หน่อยๆ ก็ได้แคบหมู กาละแมร์ หมูยอ ติดไม้ติดมือกลับมาถุงเบ้อเริ่ม กลับมาถึงที่พักพี่ก็อบก็ชงนออกไปกินสเต็กบุฟเฟห์ โดยวันนี้ไปกินที่ร้าน “สเต็กเชิงดอย” ใกล้ๆกันกับร้านหมูกระทะเมื่อวานนั่นแหละ กินกันจนอิ่มแล้วก็ต่อด้วยการไปกินนมที่ร้าน “milk zone” ซึ่งบรรยากาศดี สาวๆก็เยอะ เลยอิ่มทั้งท้องและตา กลับมาได้พักนึงก็นอนสลบเพราะวันนี้ไม่มีอะไรต้องทำแล้ว

วันที่ 17-20 ที่ผ่านมาได้ไปงานประกวดนวัตถกรรมแห่งประเทศไทยระดับภูมิภาค ที่เชียงใหม่มาโดยครั้งนี้ไปในฐานะผู้สังเกตการณ์ ไม่ได้เป็นคนเอาผลงานไปประกวด เพราะโครงงานผมพึ่งจะเริ่มทำเองกำหนดส่งตั้งปีหน้านู่น เจ้าของโครงงานตัวจริงคือพี่ก็อบรุ่นพี่ปี 6 โดยโครงงานเป็น Software HIS ชื่อ NuHosPlus วันที่ 17 ออกเดินทางจากมหาวิทยาลัยตอนเก้าโมงกว่า กว่าจะเอาของจากหอมาขึ้นรถตู้ได้นี่เกือบแย่เหมือนกัน แค่สัมภาระผมก็แย่แล้วไหนจะกระเป๋าเดินทางใบยักษ์ กระเป๋าโน้ตบุค เคสคอมพิวเตอร์ ส่วนพี่ก็อบก็ต้องขนทั้งโปสเตอร์ที่จะเอาไปติดที่งาน กระเป๋าเดินทาง โน้ตบุคสองเครื่อง กล้องสองตัว (บ้าหอบฟางกันจริงๆ) เดินทางกันแบบสบายๆด้วยรถตู้มอสองคันเพราะมีคนไปประมาณสิบกว่าคนเอง มีเพื่อนคณะวิทยา สหเวช แล้วก็อาจารย์ พี่เจ้าหน้าที่ตึกมิ่งขวัญ ไปถึงเชียงใหม่ประมาณบ่ายสาม ถึงแล้วก็ไปที่ตึกแสดงผลงานคือ ตึก 40 ปี คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ก่อนเลย เพื่อติดโปสเตอร์แล้วก็ตกแต่งบอร์ด กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบห้าโมงเย็น ถึงได้เข้าที่พักคือศุนย์บริการวิชาการมช. หรือ uniserv ซึ่งสภาพห้องก็โอเคดีครับ น่าอยู่กว่าห้องพักผมที่มออีก ตกเย็นก็ออกไปหาอะไรกินตามความต้องการของพี่ก็อบคือหมูกระทะ เลยไปกินที่ร้านหมูกระทะ “ซุ้มสบาย” แถวๆมอนี่เอง กินเสร็จก็กลับมาเตรียมเครื่องเซอเวอร์สำหรับโชว์โปรแกรมในวันรุ่งขึ้น ปวดหัวกับ appserv มากลงกันสารพัดเวอร์ชันเลยสรุปแล้วเวอร์ชันที่ไม่มีปัญหา คือเวอร์ชันล่าสุด ลืมบอกตอนแรกมีปัญหาที่ตัวเซอเวอร์คือมีแต่เคสไม่มีจอ […]

ตอนแรกว่าจะเขียนเรื่องไปเชียงใหม่ก่อน แต่พึ่งผ่านเหตุการณ์ตื่นเต้นมาคือไปส่งพี่ก็อบขึ้นรถกลับอุบล ไปแบบรีบมาก ไปด้วยมอเตอร์ไซต์สองคันช่วยกันขนสัมภาระ และของฝากจากเชียงใหม่ ไปกันเร็วมากแบบว่าเหลือเวลายี่สิบห้้านาที ต้องไปจากมอให้ถึงศุนย์ท่ารถให้ทันเวลา (80-100 km/hr ในเมือง) พี่ก็อบขี่นำเราก็ขี่ตาม แล้วพี่ก็อบก็วิ่งผ่านสี่แยกแบบหวุดหวิดแต่เราคันตามหลัง มันไม่หวุดหวิดนี่ ฝ่าไฟแดงเต็มๆเลยๆ เกือบโดนรถยนต์เอาไปกินแล้ว อีกทีตอนใกล้ถึงศูนย์จะเข้าเลนส์ขวา แต่มองไม่เห็นรถหลังเพราะเสื้อคลุมมันบัง ด้านข้างเอาไว้ มองกระจกข้างเลยไม่เห็น เลยเกือบจะโดนเอาไปกินอีกรอบ สุดท้ายก็ถึงศูนย์ทันเวลา รถเข้าช้าอีกต่างหากไม่น่ารีบเลย ตอนนี้ใจยังสั่นๆอยู่เลยอุตส่าห์รอดกลับมาจากเชียงใหม่ได้ แต่เกือบจะต้องมาตายง่ายๆที่พิษณุโลกซะแล้ว

ของเก่าที่ว่าไม่ใช่ของโบราณคร่ำครึอะไรนะ มันคือ กล่องกระดาษลูกฟูกนี่เอง พอดีอยู่บ้านช่วยแม่ทำงาน แล้วเห็นไอ้กล่องนี่มันกองอยู่เลอะเทอะไม่เป็นระเบียบ ผมก็เลยช่วยมัดเก็บเป็นมัดๆแล้วกองไว้ แล้วก็ขนขึ้นรถไปร้านขายของเก่า แล้วก็ขายไปได้เงินมานิดหน่อยเกือบๆ 500 เอง ก็กล่องตั้งร้อยกว่ากิโล ขายได้โลละสี่บาท 100กว่า คูณ สี่บาท = เกือบห้าร้อย งงละสิว่าทำไมบ้านผมกล่องกระดาษเยอะจัง ก็จะไม่ให้เยอะได้ไง บ้านผมขายของส่งนี่ แล้วของส่วนใหญ่มันก็บรรจุมาในกล่องพวกนี้ เอาของขายไปมันก็เหลือกล่อง ทิ้งไว้ก็เลอะเทอะผมก็เลยช่วยเก็บไปขายซะ แต่ขายไปแล้วแม่พึ่งบอกว่าถ้าไปขายอีกร้านหนึ่งที่ต้องขับรถไปประมาณแปดกิโล จะขายได้กิโลละสี่บาทห้าสิบ 100กว่า คูณ สี่บาทห้าสิบ = ห้าร้อยกว่า โอ้ยเสียดายไม่น่าขี้เกียจขับรถเลย ดันเอาไปขายร้านใกล้ๆบ้านได้เงินน้อยลงไปเกือบร้อย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยววันหลังกลับบ้านอีกค่อยเอาไปขาย แตตอนนี้่ปวดขามากเลย เดินไปเดินมาเพื่อรวบรวมกล่องพวกนี้เนี่ย (อย่าลืมกล่องน้ำหนักรวมร้อยกว่าโล คิดเอาเองมันมากแค่ไหน จะให้เห็นภาพเลย คือยัดใส่ท้ายรถกระบะที่มีหลังคาได้เต็มพอดี ) ต้องโทษความงกของตัวเองด้วย ไม่ให้น้องช่วย เพราะไม่อยากแบ่งเงิน ปล. กลับมอแล้ว หลังจากไปอยู่บ้านได้สองวันสองคืน

ได้กลับบ้านครั้งแรกตั้งแต่เปิดเทอมมา ไม่ใช่ว่าบ้านอยู่ไกลนะถึงไม่กลับ แต่งานเยอะมาก อาจารย์สั่งงานตลอดเลย ไหนจะต้องไปเก็บเคส เตรียมนำเสนอเคส นำเสนอโปรเจค health behavior pharecon เตรียมทำ senior project ไปอยู่ร้านยา โอ้ยสารพัด ถ้าเป็นแบบนี้ ขอเรียนหนักๆแต่สั่งงานน้อยๆ แบบเทอมก่อนๆดีกว่า นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อแม่ไม่กลับบ้านหรอกนะเนี่ย

มันคือวันส่ง senior project proposal นั่นเอง วันนี้เพื่อนๆวุ่นวายกันใหญ่เลย ซึ่งเราก็เป็นไปด้วย  ก็คณะให้เวลาทำเป็นเดือนแล้ว ไม่รีบทำกัน พอจะส่งพึ่งจะมาทำกัน พอผิดก็ต้องตามแก้กันวุ่นวาย วิ่งหาอาจารย์ที่ปรึกษากันใหญ่เลย แถมบางคนก็มีเก็บเคส med เคส ambu นำเสนอเคส med เคส ambu อีก เลยวุ่นวายกันยกกำลังสองเลย ตอนเรียนทอกซิโคเมื่อเช้า พอพัก 5 นาทีนี่ก็หายกันเกือบหมดเลย ไม่รู้อาจารย์จะงอนหรือเปล่า ยังดีนะที่เรานำเสนอเคส med พรุ่งนี้ เลยไม่รีบร้อนเท่าไหร่ เพราะเตรียมเอกสารประกอบการนำเสนอเกือบเสร็จแล้ว เหลือแค่จัดหน้าอีกหน่อย ก็จะเอาไปถ่ายเอกสารให้เพื่อนแล้ว !เฮ้ย ยังไม่ได้แกะเทป pharecon เลย กำหนดส่งพรุ่งนี้แล้วด้วย แต่ช่างมันดีกว่ามีเทปแต่ไม่มีเครื่องเล่น ก็ดันอัดแบบคูณสองมาให้ (เค้าให้ยืมเทปก็บุญแล้ว เวรตัวเองดันลืมอัดเทป) ส่งช้าหน่อยคงไม่เป็นไร วันนี้เตรียมนำเสนอดีกว่า ไม่รู้พรุ่งนี้จะโดนเชือดหรือเปล่า ปล. ว่าจะเปิดคอมทำงาน แต่ลืมตัวมาเล่นเน็ตซะได้ ปร. โปรเจคเริ่มทำแล้ว อีกสักพักจะเปิดตัวเว็บโปรเจค ปม. วันที่ 17-20 ต้องติดสอยห้อยตามรุ่นพี่ไปประกวดโปรเจคที่เชียงใหม่่่่่่่่่ แต่ยังไม่ได้ แลกคาบนำเสนอกับเพื่อนเลย จะได้ไปมั้ยเนี่ย ไม่ได้ไปมาตั้งเกือบ 6 ปีแล้ว