ส่งรถโมบายแล็บประจำการที่ศูนย์วิทย์ฯ ชลบุรี ตรวจโรคไข้หวัดใหญ่ฯ ที่พัทยา H1N1 FLU:ยอดผู้ป่วยติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ 2009 ในไทยขยับเพิ่มเป็น 16 ราย สธ.พบด.ช.11ขวบติดเชื้อไข้หวัด2009ในประเทศ ทั้งรถโมบายแล็บ ทั้งผู้ใหญ่ในกระทรวงมากันมากมาย ถ้าผลตรวจเชื้อออกมา positive ซักอันได้โดนตรวจกันทั้งโรงพยาบาลแน่ (ตอนนี้ที่ถูกตรวจคือพนักงานโรงแรมที่นักท่องเที่ยวชาวไต้หวันไปพัก)
เค้าหยุดวันแรงงานกัน แต่ผมไม่ได้หยุด รอหยุดวันพืชมงคลแทนตามประสาข้าราชการ ไม่ได้หยุดวันนี้นี่เฉยๆ แต่ทำไมต้องมาเกิดอุบัติเหตุกันเยอะนี่ แล้วผมดันอยู่เวรวันนี้ด้วย เหนื่อยนะ
[picture from pantip.com] หลังจากโดนผลกระทบจากฝั่งเหลืองไปเมื่อปลายปีที่แล้ว ล่าสุดโดนจากฝั่งแดงบ้างเริ่มจากวันที่ 9 วันที่ปิดถนนรอบอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ทำให้การเดินทางโดย MRT ของผมจากเดิมที่คนก็เยอะอยู่แล้ว ต้องเยอะมากขึ้นไปอีก (ต้องต่อแถวซื้อเหรียญนานกว่า 15 นาที) วันที่ 10 ก่อนจะกลับชลบุรีก็ภาวนาไว้แล้วว่าอย่ามาปิดทางกลับบ้านผมเลย ออกจากสุขุมวิท 20 มาได้แปปนึงก็เจอการปิดแยกสุขุมวิท 71 ทั้งสองฝั่ง ทำให้คนที่รู้เส้นทางในกรุงเทพน้อยนิดอย่างผม ต้องวิ่งกลับไปเอกมัยไปออกมอเตอร์เวย์เพื่อกลับบ้าน (ยังดีเป็นช่วงมอเตอร์เวย์ยกเว้นค่าธรรมเนียมพอดี เลยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย) วันที่ 11 หลังจากเกิดเหตุการณ์ปะทะกันระหว่างเหลืองกับน้ำเงิน มีคนเจ็บหลายคน คณะของรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขมาที่โรงพยาบาลผมด้วย ตอนแรกนึกว่างานจะเข้าคนเจ็บเทมาที่โรงพยาบาลผม ที่ไหนได้วันนี้ไปไม่เจอสักราย เพราะแบ็คของเสื้อแดงเค้าส่งคนเจ็บไปรักษาตัวในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในพัทยาหมด โรงพยาบาลผมเลยรอดไป (ไม่ได้กลัวคนไข้เยอะ เพราะเยอะเป็นปกติอยู่แล้ว แต่กลัวมาตีกันที่โรงพยาบาลมากกว่า) แต่ในโชคร้ายก็มีโชคดี(หรือเปล่า) เพราะเมื่อวานมีการประกาศใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉิน ในพื้นที่เมืองพัทยา และจ.ชลบุรี ทำให้ผมที่เป็นข้าราชการในพื้นที่ได้อายุราชการเพิ่มขึ้น 2 เท่า เพิ่มมาอีก 1 วันน่าดีใจจังเลย (ไม่แน่ใจว่าช่วงสั้นๆ แบบนี้เค้าจะให้จริงหรือเปล่า แต่พี่ในโรงพยาบาลเค้าคุยเล่นกันขำๆ) แต่ยังไงก็ตามผมเป็นคนไทย ไม่ได้เป็นเผ่าพันธ์เสื้อมีสีครับ
แผนการเที่ยวมาเลเซียต้นปีหน้าก็ต้องยกเลิก แฟนสั่งของจากเกาหลีก็มาไม่ได้ ต้องรอๆ ไปอีกเรื่อยๆ น้องชายก็ดีลงานกับต่างประเทศไม่ได้ น้องชายอีกคนก็ไม่มีอะไร เพราะกลับจากต่างประเทศมาแล้ว เอ๊ะหรือนายมีแผนจะไปอีก เบื่อ ๆ ๆ ทีนี้ได้เสียสละเพื่อชาติ (ไหน) กันถ้วนหน้า รูปต้นฉบับจาก Nocoup.org ศูนย์เฝ้าระวังรัฐประหารแห่งชาติ
ต่อเนื่องจากเอนทรี่นี้ เลยลองนึกดูว่าทุกวันต้องเจอเรื่องน่าเบื่ออะไรบ้าง แล้วคิดอย่างไรให้มันน่าเบื่อน้อยลง เพื่อนร่วมงานนิสัยไม่ดี –> ไม่เป็นไร จะทำอะไรก็ทำไป อย่าให้กระทบตัวผม กับการดูแลคนไข้ของผมแล้วกัน คนไข้มากมาย มหาศาล อย่างกับมีงานเทศกาล –> ดีแล้วที่เค้ามาหาหมอ ไม่ฝืนจนป่วยหนักกว่าเดิม อย่างน้อยพวกเค้าก็ทำให้ผมไม่ตกงาน ในวันหยุดตอนเที่ยงได้แค่พักกินข้าว (10 – 15 นาที) เพราะเคลียร์คนไข้นอกไม่หมด บวกกับหอผู้ป่วยส่งใบสั่งยาลงมาเบิกยาตอนเที่ยง –> ถือว่าช่วยให้คนไข้ได้กลับบ้านเร็วขึ้นตั้งเกือบหนึ่งชั่วโมง ดีกว่าปล่อยให้พวกเค้าเคว้งคว้างตอนเที่ยง เดี๋ยวตอนเย็นก็ได้พักอยู่แล้ว (ถ้าอยู่เวรบ่ายต่อต้องเปลี่ยนเป็นเดี๋ยวเที่ยงคืนก็ได้พักแล้ว) คนไข้อธิบายการใช้ยาเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ –> ไม่เป็นไร ท่องคำสอนจากการอบรม ESB ไว้ คนไข้ไม่ได้ฟังไม่รู้เรื่อง เราต่างหากที่พูดไม่รู้เรื่องเอง คนไข้เล่าประวัติสับสน ยิ่งฟังยิ่งงง –> ท่องไว้ๆ คนไข้ไม่ได้พูดไม่รู้เรื่อง เราต่างหากที่ฟังแล้วไม่เข้าใจเอง คนไข้ไม่อ่านป้าย ยื่นใบสั่งยาผิดช่องประจำ –> ป้ายออกจะเยอะขนาดนั้น เป็นผมมาครั้งแรกก็งงเหมือนกันแหละว่าจะอ่านป้่ายไหนก่อนดี คนไข้มัวแต่คุยโทรศัพท์ ไม่ได้ยินผมเรียกให้รับยา –> ก็นั่งรอยามันน่าเบื่อนี่ จะให้คุยกับคนข้างๆ ก็กระไรอยู่ ให้เค้าคุยโทรศัพท์แก้เบื่อซักหน่อย เดี๋ยวเค้าคุยเสร็จ […]
Pharmacist = เภสัชกร = โอสถการี (เขมร) != นักเภสัชกร เพราะมีกร แล้วทำไมต้องมีนักอีก เหมือนกับวิศวกร และสถาปนิก ที่เราไม่เรียกว่า นักวิศวกร และนักสถาปนิก != นักเภสัช เพราะไม่เคยมีการใช้คำนี้กัน และตัวย่อตำแหน่งเภสัชกรเป็น ภก. กับ ภญ. ไม่เคยมี น นำหน้า เรื่องภาษานี่น่าปวดหัวจริงๆ เลย ภาษาที่ไม่ต้องมีรากฐานมาจากภาษาอื่นนี่ เดี๋ยวนี้ยังมีใช้อยู่มั้ยนี่ ที่มา ศูนย์เทคโนโลยีฯ สำนักงาน กพ.